HAYATIN GARİPLİĞİ ÜZERİNE...
Hayat ne garip değil mi!...
Doğarsın, ağlarsın…
Gidenin arkasından ağlarsın..
Gözün yollarda beklersin, ağlarsın...
Ölenin arkasından ağlarsın...
nasıl da geçmiş dersin şu zaman!
Ah dersin!
Nasıl geçti habersiz!
Hayallerinle yaşarsın ve sonra hayallerini yolcu edersin..
Umutla yaşarsın ve sonra umudunu yitirirsin…
Şu hayat ne garip değil mi? ..
Kader...
Kısmet...
Felek...
Hepsi hayatta var...
Şans var.. kader var... Kısmet var...
Gülmek var, ağlamak var..
Haz var, acı var, keder var...
Ama ne olursa olsun!
Hayat geçer!
Üzülme hepsi geçer!...
ÜZÜLME... HEPSİ GEÇER!...
Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer,
Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
Gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer,
Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer,
Gece gündüz yok olur, an-ı dem adem de geçer,
Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi,
Çağlıyan göz yaşı mı, yoksa ki hicran seli mi?
İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi?
Çevrilir dest-i kaderle bu şu'unun fili mi,
Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer,
İbret aldın, okudunsa şu yaman dünyadan,
Nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan.
Niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan,
Önü yoktan, sonu boktan, bu kuru da'vadan
Utanır gayret-i gufranla cehennem de geçer.
Ne şeriat, ne tarikat, ne hakikat, ne türe,
Süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre
Cahilin korku kokan defterini Tanrı düre!
Ma'rifet mahkemesinde verilen hükme göre,
Cennet iflas eder, efsane-i Adem de geçer.
Serseri Neyzen'in aşkınla kulak ver sözüne,
Girmemiştir bu avalim, bu bedyi' gözüne.
Cehlinin kudreti baktırmadı kendi özüne.
Pir olur sakiy-i gül çehre bakılmaz yüzüne,
Hak olur pir-i mugan, sohbet-i hemdem de geçer.
Neyzen Tevfik