KENDİNİ BEĞENMİŞLİK ÜZERİNE...
NARSİSİZM ÜZERİNE...
“İnsan sürüsünden nefret ediyorum ve uzak duruyorum..”
odi profanum vulgus et arceo
Horatius
Önce cümleyi iyi okuyalım ve iyi anlayalım...
"İnsanlardan nefret ediyorum." değil, "insan sürüsünden nefret ediyorum" diyor Horatius... Roma'lı şair... Quintus Horatius Flaccus...
***
İşte sürü dediğimiz budur!...
ve doğrusu insanların ekseriyeti sürü halinde yaşamayı ve güdülmeyi tercih eder!...
***
Hakikat üzerine bir şey yazıyorsam eğer hakikati söylemem lazım!
Hakikaten insan sürüsünden nefret ediyorum ve uzak duruyorum!...
İnsanlar üzerine söylenmiş böylesine kötü bir söz beni memnun ediyorsa ve bu sözden hoşlanıyorsam eğer o zaman kendimi beğenmiş biriyim diyorum!...
Ama kendini beğenmişlikten de nefret ediyorum ve uzak duruyorum!
“Kendini beğenmek insanın özünde, yaratılışında olan bir hastalıktır.
…kendini öteki yaratıklar sürüsünden ayırıp kenara
çeker, arkadaşları, yoldaşı olan varlıklara yukardan bakar.”
Michel de Montaigne
Sonra içine düştüğüm çelişkiyi sorgulamaya başlıyorum!
İnsanları tanıdıkça insanların çoğunun değeri düşük sınıfından olduğunu düşünüyorum...
Neden gizleyeyim ki!
Öyle görüyorum! Bayağı, Adi, Değersiz!...
Sonra...
Sonra... eğer böyle düşünüyorsam ve ben de kendimi öyle düşünmüyorsam ve görmüyorsam o zaman ben kendimi beğenmiş bir insanım diyorum!
Sonra...
Sonra... hayır ben öyle bir insan değilim diyorum... Çünkü:
“İnsan sürüsünden nefret ediyorum ve uzak duruyorum..” diyorsam
aynı zamanda
“Kendini beğenmişlikten nefret ediyorum ve uzak duruyorum..” da diyorum!...
***
Bir insan yaşamında ideali arıyorsa...
Mükemmeliyetin peşinde koşuyorsa...
Yüksek erdemlere ulaşmak için bir çaba gösteriyorsa...
Eylemlerini, içindeki ahlak ve vicdan yasaları ile bağlı tutuyorsa...
Yaşamını tembellik, rehavet ve ataletten uzak değerler üreterek geçiriyorsa...
ve değerlere sahipse, bu değerleri daima koruyorsa...
O insan, O insan sürüsünden nefret eder!..
Ve bunun adı kendini beğenmişlik değildir...
Kibir değildir!..
Ey insan!
Sen daima mütevazilik içimde ol...
Sadeliği tercih et...
Alçak gönüllü ol...
Kendini başkalarından üstün görme, başkalarını küçümseme!
Narsist bir budala olma!
Kendini zemmetme ama kendini fazla da methetmeye kalkma!
ve en önemlisi...
O değersiz insan sürüsüne katılma!
***
***
“Kendini olduğundan fazla göstermek de, çoğu kez gururdan değil budalalıktandır. Bence bu kendini beğenme illetinin esası, kendinden pek fazla hoşlanmak, kendi kendine hayasızca aşık olmaktır.”
Michel de Montaigne
Michel de Montaigne
“Kendinden söz etmeyi kötü görmek adet olmuştur çünkü kendinden söz etmek her zaman kendini övmek gibi görünür; kendini övmekse herkesin garibine gider.
Ama kendinden söz etmeyi
yasak etmek, çocuğun burnunu silecek yerde, burnunu koparmak olur.”
Michel de Montaigne
"Kendimi olduğumdan az göstermek, alçakgönüllülük değil, budalalıktır;
kendine değerinden az paha biçmek korkaklıktır, pısırıklıktır.”
Michel de Montaigne