PİYASA EKONOMİSİNE MÜDAHALE ÜZERİNE

 

 

 “Tüketicilerin çıkarlarının ve değer yargılarının toplumun yararı için yeterli olmadığı ileri sürülerek her defasında devlet müdahalesinin gerekliliğinden söz edilmektedir... Tecrübe açık bir şekilde birbiri ardına devlet müdahalesinin doğru olmadığını bize öğretmekte ve tüketicilerin çıkarlarının tüketim mallarının etkin bir şekilde sunulmasının en etkin  garantisi olduğunu göstermektedir.”

 

Herbert Spencer

 

“Devlet müdahalesinin sınırı var mıdır? Ve eğer var ise, sınırı nedir?”

 

 

  

Piyasa ekonomisine devletin aşırı müdahaleleri ve sosyal adaleti sağlamak gayesiyle yaptığı düzenlemeler ve aldığı önlemler beklenenin aksine piyasa ekonomisinin işleyişinde ciddi ekonomik, siyasal ve sosyal sorunlar ortaya çıkarır.

 

Aşırı devlet müdahalesi ile ekonomik denge ve istikrar bozulur. Devletin, ekonomik kalkınma ve büyümeyi sağlama maksadıyla iktisat politikalarını (başlıca maliye, dış ticaret, para, KİT politikaları vb.) aşırı müdahale aracı olarak kullanması ve bu müdahalenin kapsamını genişletmesi ekonomik sorunları daha da ağırlaştırır.

 

 

“Devletin ekonomiye yaptığı düzenlemelerin ve müdahalelerin temel amacı, özel teşebbüs sistemini engellemek değil, ona işlerlik kazandırmak olmalıdır.”

 Carl Becker

 

“Bugün medeniyeti tehdit eden en büyük tehlike devlet müdahalesidir.”

Jose Ortaga y Gasset

 

“Devlet (de facto olarak ifade edilecek olursa) bir şehre ya da devlete tabi insanların ya da belirli sayıda bir topluluğun kendi çıkarlarına göre yönetimi sanatı olarak tanımlanabilir. Yasalar, bir insanın ya da belirli bazı ailelerin çıkarlarına göre yapıldığı için yasaların imparatorluğundan değil, insanların imparatorluğundan sözedilebilir.”

James Harrington

 

“Devlet (De Jure olarak ifade edilecek olursa) insanların ortak çıkarı ve yararı üzerine kurulu sivil toplum sanatı olarak tanımlanabilir. Devlet insanların değil yasaların imparatorluğudur.”

James Harrington

 

“Hükümetin bir takım gereksiz müdahalelerde bulunması ülke halkının çoğunu rehavet ve atalete iter. Halkın şevk ve gayretini engeller. Toplumların yaşam nedenlerinden olan bireylerin girişim gücünü zayıflatır ve genel harcamaların beyhude artmasına neden olur.”

Sakızlı Ohannes