Karbon vergilerine yönelik tartışmalar, 1990’lı yılların başında iklim değişikliği ve global ısınmanın ortaya çıkmasında sera gazlarının etkili olduğunun ve sera etkisinin oluşmasına katkı sağlayan en önemli faktörün karbon dioksit (CO2) gazı olduğunun ortaya çıkması ile başlar. Sera etkisinin ortaya çıkmasına yol açan faktörlerden biri olan CO2 emisyonu temelde fosil yakıtların yanması ile ortaya çıkar ve emisyonun meydana geldiği yer neresi olursa olsun global iklim sistemini olumsuz yönde etkiler. CO2 emisyonunun yol açtığı olumsuz etkileri ortadan kaldırmak amacıyla uluslararası düzeyde önlemler alınmakta ve politikalar devreye sokulmaktadır. Bu çerçevede, Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Anlaşması Kyoto Protokolü, OECD ve Geçiş Ülkeleri’nin sera gazı emisyonlarını belirlenen hedeflere indirmelerini hukuki açıdan mecburi tuttu. Ancak Kyoto Protokolü, sera gazı emisyonunu azaltma taahhütlerini yerine getirmede bu ülkelere geniş bir tercih hakkı tanımaktadır. Ülkeler, taahhütlerini yerine getirmek için düzenlemelere başvurabilir, emisyon ticaretine izin verebilir veya karbon/enerji vergilerini yürürlüğe koyabilir. Bu çerçevede önerilen karbon vergileri birçok ekonomist ve uluslararası kurum tarafından desteklense de günümüzde yalnızca sınırlı sayıda ülkeler (İsveç, Norveç, Hollanda, Danimarka, Finlandiya, İtalya...) tarafından uygulanmaktadır.